Spotkanie pod hasłem „Wytrwaj” odbyło się na początku sierpnia w Maruševcu, w Chorwacji, gromadząc prawie 400 młodych ludzi oraz 100 liderów z całej Europy.
21 SIERPNIA 2024 (NR 984) [ted.adventist.org | Opr. Daniel Kluska]
Wydarzenie, zorganizowane przez Wydział Transeuropejski (TED), miało na celu wzmocnienie w wierze i głębsze zintegrowanie młodzieży adwentystycznej. – Widok tak wielu młodych ludzi razem naprawdę dodaje sił i pokazuje, że jesteśmy częścią czegoś większego – powiedział jeden z uczestników z Chorwacji.
Muzyka była kluczowym elementem kongresu, przyciągając uwagę uczestników i tworząc inspirującą, duchową atmosferę. Zespół uwielbienia, który przygotowywał się przez wiele tygodni, podkreślił znaczenie wspólnego śpiewania jako formy modlitwy i jedności. – Jak pięknie jest wielbić Boga, śpiewając razem z innymi – podkreślił Andrija Kovačević, członek zespołu.
W trakcie kongresu odbywały się wykłady i warsztaty prowadzone przez europejskich pastorów i specjalistów, które obejmowały tematy związane z duchowym wzrostem, zdrowiem psychicznym i praktycznym chrześcijaństwem. Uczestnicy docenili także możliwość nawiązywania nowych znajomości i dyskusji na ważne a czasami trudne tematy. – Bliski był dla mnie warsztat dotyczący tworzenia małych grup wrażliwych na ludzi niezwiązanych z Kościołem – podzieliła się jedna z uczestniczek.
Małe grupy były kolejnym istotnym elementem kongresu, umożliwiając uczestnikom bliższe poznanie Boga i budowanie wspólnoty. – Podczas kongresu czuję, że zbliżyłem się do Boga. W ostatnich miesiącach bardzo brakowało mi tej bliskości. Dla mnie to najważniejszy punkt bycia na tym spotkaniu – powiedział młody człowiek z Chorwacji.
Zobacz transmisję z sobotniego nabożeństwa kończącego kongres:
W ramach działań na rzecz lokalnej społeczności, młodzi ludzie angażowali się także w prace na terenie kampusu oraz pomoc potrzebującym w okolicznych miejscowościach.
Zakończone niedawno Igrzyska Olimpijskie dostarczyły nam niezapomnianych emocji, ukazując zarówno niezwykłe osiągnięcia sportowe, jak i niezłomnego ducha rywalizacji. W atmosferze jedności, przyjaźni i – a jakże – kontrowersji, zawodnicy z całego świata walczyli nie tylko o medale, ale także o zapisanie się w historii sportu.
16 SIERPNIA 2024 (NR 983) [Daniel Kluska]
Przypomnijmy, że podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu w 2024 roku reprezentacja Polski zdobyła łącznie 10 medali. W dorobku znalazł się jeden złoty medal, który wywalczyła Aleksandra Mirosław we wspinaczce sportowej na czas. Ponadto Polacy zdobyli cztery srebrne medale: w kajakarstwie górskim (Klaudia Zwolińska), siatkówce mężczyzn, boksie (Julia Szeremeta) oraz kolarstwie torowym (Daria Pikulik). Pięć brązowych medali przyznano za osiągnięcia w szermierce (drużyna szpadzistek), wioślarstwie (czwórka podwójna mężczyzn), tenisie (Iga Świątek), wspinaczce sportowej (Aleksandra Kałucka) oraz lekkoatletyce (Natalia Kaczmarek).
Dla wielu adwentystów jednak zaskoczeniem mogła być informacja, że Kościół Adwentystyczny pełnił w trakcie tego wydarzenia rolę duszpasterską, delegując jako kapelana protestanckiego jednego ze swoich francuskich duchownych, pastora Pascala Rodet’a [pisaliśmy o tym TUTAJ]. Postanowiłem skontaktować się z Pascalem i bezpośrednio zapytać go o jego rolę na olimpiadzie.
Sportowcy mogą także zapisać swoje intencje lub podziękowania w specjalnej księdze. [Fot. Pascal Rodet]
[Daniel Kluska] Cześć Pascal! Czy możesz na początek powiedzieć coś o sobie? Jak długo jesteś pastorem? Jaką rolę odgrywasz w Kościele?
[Pascal Rodet] Cześć. Jestem pastorem Kościoła Adwentystów już wiele lat. Trudno w to uwierzyć, ale sam mam już 60 lat. Jestem żonaty i mam dwóch synów w wieku 27 i 30 lat. Swoją służbę rozpocząłem na początku lat dziewięćdziesiątych, prowadząc kilka kościołów w Diecezji Północej Kościoła Adwentystów we Francji i Belgii. W 2001 roku zostałem poproszony o poprowadzenie działu duszpasterstwa młodzieży w mojej dieceji. Następnie w 2008 roku zostałem mianowany dyrektorem centrum edukacyjnego w Unii Francusko-Belgijskiej, nadzorując departamenty ds. młodzieży, dzieci, rodziny i edukacji – stanowisko to zajmowałem do 2023 roku. Od tego czasu nadal służę Unii Francusko-Belgijskiej jako sekretarz stowarzyszenia pastorskiego a także realizując te działania misyjne, które potrzebują dodatkowych rąk do pracy.
[DK]Jak to się stało, że Kościół Adwentystów jest jedną ze wspólnot protestanckich, która pełni rolę duszpasterską na igrzyskach olimpijskich? Czy trzeba było specjalnie aplikować? Przejść przez jakiś formularz?
[PR] Ze względu na strukturę rządowej organizacji administracyjnej, która komunikuje się tylko z głównymi grupami religijnymi, Unia Francusko-Belgijska Kościoła Adwentystów jest członkiem protestanckiej „rodziny” – Fédération Protestante de France – od około 20 lat. W związku z tym uczestniczymy w różnych międzywyznaniowych grupach roboczych. To partnerstwo jest zawsze dobrą okazją do dzielenia się naszym biblijnym zrozumieniem i wizją ewangelii oraz do bycia aktywnym partnerem z innymi w społeczeństwie.
Kiedy propozycja Francji dotycząca organizacji Igrzysk Olimpijskich w 2024 roku została zaakceptowana, wiązało się to ze zobowiązaniem do zorganizowania bezpiecznej przestrzeni, w której sportowcy i personel mogliby znaleźć spokój i otrzymać duchowe wsparcie od wyszkolonych kapelanów. W rezultacie Komitet Olimpijski zwrócił się w tym celu do głównych wyznań religijnych. Z perspektywy Fédération Protestante de France celem było zapewnienie, że wszyscy jej członkowie, w tym Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, będą mieli możliwość bycia reprezentowanymi.
W kolejnym kroki każdy kandydat musiał wypełnić formularz i spełnić szereg określonych wymagań, aby zostać wybranym. Wreszcie, ci, którzy zostali wybrani, musieli przejść specjalne szkolenie przez 10 dni. Opracowano różne aspekty znaczenia wiary w kontekście stresu związanego z rywalizacją. Podczas spotkań z MKOl konsekwentnie podkreślano znaczenie życia duchowego w równowadze sportowców i rolę kapelana. To właśnie przy tej okazji odkryłem, że coraz więcej sportowców uznaje duchowość za integralną część całej swojej istoty.
[DK] Jakie są Twoje dotychczasowe doświadczenia związane z posługą duszpasterską na Olimpiadzie? Czy masz jakieś szczególne doświadczenia, którymi chciałbyś się podzielić? Czy wśród reprezentacji sportowych są jacyś adwentyści?
[PR] Do tej pory było to bardzo pozytywne doświadczenie, mimo że spodziewałem się powitania większej liczby osób w Centrum Modlitewnym. Jednak z pewnych powodów sportowcom czasami było bardzo trudno nas znaleźć.
To doświadczenie pokazało, że choć sport może łączyć ludzi różnego pochodzenia, wiara może być jeszcze większym źródłem więzi i międzynarodowych relacji. Sportowcy i pracownicy z różnych krajów chętnie spotykali się, by wspólnie oddawać cześć Bogu i modlić się, tworząc poczucie jedności i wspólnego celu. To były wspaniałe doświadczenia!
Centrum było również miejscem, w którym mogliśmy prezentować i wymieniać nasze różne praktyki religijne, przełamując wiele barier. W naszej wiosce panowało silne poczucie braterstwa i szacunku.
Sportowcy mogli skorzystać z wielu przekładów biblii, które były dostępne w sali [Fot. Pascal Rodet]
Jedno szczególne doświadczenie głęboko mnie poruszyło. Pewna sportsmenka z afrykańskiego kraju przyszła do nas po tym, jak poczuła, że sędzia potraktował ją niesprawiedliwie. Chciała wyrazić swój gniew i frustrację oraz szukać Bożej pomocy poprzez modlitwę. Zasugerowaliśmy, że oprócz proszenia Boga o wpłynięcie na wynik, korzystne byłoby poproszenie Go o uspokojenie jej serca, aby mogła znaleźć spokój niezależnie od wyniku. Następnego dnia wróciła, by powiedzieć nam, że chociaż nie wygrała swojej sprawy, poprzez modlitwę Bóg pokazał jej, że najważniejszą rzeczą jest oparcie jej życia na relacji z Nim, a nie na wyniku i jej osiągnięciach. Chciała modlić się z nami, aby podziękować Bogu. Ten moment przypomniał jej również, że uprawia sport, ponieważ Bóg dał jej taką możliwość i że ona może oddawać mu chwałę poprzez swoje sportowe osiągnięcia.
Co do adwentystów na olimpiadzie, tak! Na pewno jest kilku adwentystycznych sportowców, choć nie znam ich dokładnej liczby. Pewnego razu ośrodek odwiedził adwentystyczny sportowiec; niestety w tym momencie nie miałem dyżuru w ośrodku i nie mogłem się z nim spotkać …
Wśród kapelanów na olimpiadzie był z nami także były francuski sportowiec, który jest adwentystą i został naszym kapelanem podczas igrzysk olimpijskich. Miał bardzo udaną karierę, podczas której zdobył kilka medali w zawodach międzynarodowych i olimpijskich. Z odwagą żył swoją wiarą i świadczył o miłości do Jezusa wśród kolegów z drużyny. Jego osobiste i praktyczne doświadczenie jest dla nas bezcenne. Niejednokrotnie opowiadał historie, kiedy koledzy z drużyny prosili go o modlitwę przed ważnymi meczami…
Pomieszczenia kapelanatu były niestety umiejscowione w oddalonych lokalizacjach Wioski Olimpijskiej. Wielu sportowców miało trudności z odnalezieniem właściwej sali [Fot. Pascal Rodet]
[DK] Co powiedziałbyś tym adwentystom, którzy dość krytycznie patrzą na rywalizację sportową, często używając argumentu, że rywalizacja sportowa wywołuje złe emocje i jako adwentyści powinniśmy zrezygnować z jakiegokolwiek zaangażowania w tą dziedzinę aktywności?
[PR] Sport na najwyższym poziomie jest źródłem intensywnych emocji. Może być jak emocjonalna kolejka górska. Jest to wyzwanie dla wielu sportowców, którzy przygotowują się przez dwa do czterech lat, tylko po to, aby dotrzeć na Igrzyska Olimpijskie i zakończyć ze słabym lub nieosiągniętym wynikiem. Może to być niezwykle frustrujące, ponieważ może się wydawać, że cała ich ciężka praca poszła na marne.
Są też tacy, którzy zdobywają złoty medal i stają się bohaterami narodowymi, by cztery lata później zająć drugie, trzecie lub nawet niższe miejsce w rankingu. Dla zdobywców złotego medalu istnieje termin używany w przyszłych zawodach: „syndrom srebrnego medalu”. W ostatecznym rozrachunku trzeba opanować emocje i przypomnieć sobie, że rankingi mogą się zmieniać.
Fragment wnętrza sali modlitewnej [Fot. Pascal Rodet]
Jednak aspekt emocjonalny nie jest najważniejszy. Przede wszystkim jako adwentyści przyznajemy, że uprawianie jakiegoś rodzaju sportu lub aktywności fizycznej jest korzystne dla człowieka. Ale to, czy ktoś powinien uprawiać sport aż do rywalizacji na igrzyskach olimpijskich, to już inna kwestia.
Istnieje wiele cennych lekcji, które można wyciągnąć z relacji między sportem wyczynowym a edukacją życiową. Wymaga to ogromnej dyscypliny. Sportowcy muszą konsekwentnie trenować, zawsze dążyć do poprawy i znosić znaczne obciążenie fizyczne i psychiczne. Atleci muszą wypracować zrównoważony styl życia, w którym dieta, nawodnienie i odpoczynek są ważnymi czynnikami. To dobry przykład, którego należy uczyć zarówno młodych, jak i starszych. Sami wiele możemy się z tego nauczyć.
Dodatkowo chciałbym podkreślić znaczenie nauki samokontroli. Aby sportowiec mógł zajść daleko, musi rozumieć siebie, znać innych i szanować swoich przeciwników, zarówno w przypadku zwycięstwa, jak i porażki. Znajomość siebie obejmuje również rozpoznawanie własnych ograniczeń, zdolności do wytrzymałości i siły woli.
Apostoł Paweł w swoich listach bardzo dobrze podziela te koncepcje, mówiąc o sportowcach, którzy narzucają sobie wszelkiego rodzaju dyscyplinę, aby zdobyć nagrodę. Zachęca nas, byśmy robili to samo. Najlepsi sportowcy muszą nauczyć się dyscypliny, która wzmacnia ich zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Z mojej perspektywy sport może służyć uwielbieniu Boga. Spotkałem najlepszych sportowców, którzy chwalą Boga. Sposób, w jaki wierzą i wyrażają, że bez Jezusa w swoim życiu nie mogliby osiągnąć takiego poziomu sukcesu, jaki osiągnęli. Rezultatem takiej postawy są odpowiedzialni mężczyźni i kobiety, którzy są przygotowani do życia, aby stawić czoła wszelkiego rodzaju wyzwaniom, tak jak zostali przeszkoleni w sporcie.
Grupa wolontariuszy adwentystycznych przebywających w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich otrzymała podziękowania za udział w inicjatywie dystrybucji żywności podczas islamskiego miesiąca Ramadan.
13 SIERPNIA 2024 (NR 982) [adventist.news | Opr. Daniel Kluska]
Certyfikat uznania, wydany 21 maja 2024 roku, docenił Nievelyn Sison, liderkę grupy, za wyjątkowe zaangażowanie w projekt „Ramadan Aman 10”, polegającą na dystrybucji posiłków w trakcie przerywania postu.
Post ramadanowy (Saum), jeden z pięciu filarów islamu, to czas, kiedy muzułmanie na całym świecie poświęcają się modlitwie (Salat), refleksji i budowaniu społeczności. Wierzą, że w tym miesiącu został objawiony Koran, zapewniając boskie prowadzenie i zbawienie dla muzułmanów. Przez cały miesiąc muzułmanie poszczą od wschodu do zachodu słońca, powstrzymując się od jedzenia, picia a także negatywnych zachowań. Na koniec każdego dnia przerywają jednak post daktylami i wodą, po czym następuje wieczorna modlitwa i posiłek Iftar.
Grupa Adwentystów z Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Dubaju modliła się o możliwości zaangażowania się w pomoc lokalnej społeczności. Maria, członkini kościoła, zasugerowała, że mogą zgłosić się do rozdawania posiłków Iftar podczas Ramadanu. Grupa chętnie przyjęła pomysł, a kilku członków zarejestrowało się online, aby wziąć udział w wolontariacie.
Początkowo uczestniczyło tylko kilka osób ale ich entuzjazm i wspólne doświadczenia zachęciły większą grupę ludzi do dołączenia. Wkrótce do inicjatywy dołączyły także grupy adwentystów z Ras Al Khaimah i Fudżajry.
– Zadanie zostało podzielone na dwie części… Wolontariusze najpierw wypełniali pudełka z Iftarem, a następnie rozprowadzali je na głównych skrzyżowaniach dróg wieczorem, aby upewnić się, że każdy ma odpowiedni pokarm – powiedziała Sison.
Grupa wolontariuszy działała w ramach inicjatywy „Ramadan Aman 10”, prowadzonej przez Zespół Wolontariuszy Ataa Hamdan i sponsorowanej przez Księcia Dubaju, Szejka Hamdana bin Mohammed bin Rashid Al Maktumiego. Zobowiązali się do wolontariatu przez całe 30 dni Ramadanu. Sison zauważyła, że Adwentyści wyróżniali się szczególnie w weekendy, gdy inni wolontariusze mieli inne obowiązki i brakowało rąk.
Przez cały miesiąc grupa rozdawała codziennie 500-600 paczek z jedzeniem na Iftar. Mieli także okazję spotkać różnych członków społeczności, organizatorów z Zespołu Wolontariuszy Ataa Hamdan, Policję Dubajską oraz wysokich rangą urzędników, którzy okazjonalnie dołączali do wolontariuszy.
Wysiłek wolontariatu pomógł również ponownie nawiązać kontakt z byłymi członkami kościoła, którzy przestali uczęszczać na nabożeństwa. Sison podkreśliła znaczenie bycia istotnym w otaczających społecznościach i zachęcała innych do szukania możliwości służby.
– Jeśli chcemy robić różnicę w otaczających nas społecznościach, musimy spoglądać na innych przez modlitwę, dostrzec potrzeby i przyjść z odpowiednim rozwiązaniem. Wokół nas jest mnóstwo możliwości. Chciałabym, abyśmy wszyscy się zaangażowali i dzielili radość z służby otaczającym społecznościom – podkreśliła Sison.
8 SIERPNIA 2024 (NR 980) [adventist.news | Opr. Daniel Kluska]
Chór, założony zaledwie pięć lat temu przez Cyrila Punay, wyraźnie zaznaczył swoją obecność, rywalizując z zespołami z całego świata. Ich triumf w Singapurze to nie tylko dowód na wysoki poziom artystyczny, ale także na silne zaangażowanie i poświęcenie członków chóru, którzy włożyli wiele pracy w przygotowania do tego wydarzenia.
Zespół Sola Gratia zdobył również wyróżnienia w kilku kategoriach, w tym za wykonanie utworów folklorystycznych, sakralnych oraz w kategorii mieszanych głosów. Ich występy charakteryzowały się nie tylko techniczną doskonałością, ale także głębokim emocjonalnym zaangażowaniem, co zostało docenione przez jury. Szczególnie wyróżniającym się momentem ich występu było wykonanie utworu „Petrus” Z. Randalla Stroope’a, które oddało zarówno ludzki aspekt, jak i duchową głębię postaci apostoła Piotra.
Cyril Punay, założyciel i dyrygent chóru, podzielił się w mediach społecznościowych swoim entuzjazmem i wdzięcznością za to, że chór miał możliwość wzięcia udziału w międzynarodowym festiwalu. Punay podkreślił, że od samego początku wiedział, że sukces chóru zależy od Bożego błogosławieństwa i prowadzenia. W swoich wpisach nawiązywał do licznych wyzwań, które musiał pokonać, aby doprowadzić Sola Gratia do miejsca, w którym jest dzisiaj. Punay wyraził nadzieję, że ich muzyka będzie nadal inspirować ludzi na całym świecie.
The Sola Gratia Chorale nie tylko podbił serca jury i publiczności w Singapurze, ale również promował wartości chrześcijańskie, które leżą u podstaw ich działalności. Nazwa chóru, oznaczająca „Tylko Łaska”, odnosi się do ich głębokiego przekonania, że wszystko, co osiągają, jest rezultatem Bożej łaski. Ich misją jest nie tylko doskonałość artystyczna, ale także dzielenie się przesłaniem nadziei, wiary i miłości poprzez muzykę. Występy chóru są wyrazem ich duchowego zaangażowania i dążenia do szerzenia chrześcijańskich wartości na całym świecie.
Obecność chóru Sola Gratia na międzynarodowej scenie muzycznej stanowi istotny wkład w globalne promowanie kultury i wartości adwentystycznych. Ich sukces w Singapurze otwiera drzwi do dalszych międzynarodowych występów i współpracy, umożliwiając jeszcze szersze dzielenie się ich przesłaniem. Takie osiągnięcia pokazują, że dzięki pasji, zaangażowaniu i wierze, nawet małe grupy z odległych miejsc mogą osiągnąć wielkie rzeczy, niosąc ze sobą wartości, które mogą inspirować innych na całym świecie.
Newsweek we współpracy z firmą Statista wyróżnił Szpitale Uniwersyteckie Loma Linda (LLUH), jako najlepsze w Ameryce w 2024 roku w dziedzinach kardiologii, neurologii i ortopedii.
6 SIERPNIA 2024 (NR 979) [eud.adventist.org | Opr. Daniel Kluska]
Loma Linda University Children’s Hospital (LLUCH) został również uznany za jeden z najlepszych szpitali dziecięcych w neonatologii. Wyróżnienia te opierają się na ogólnokrajowych ankietach wśród pracowników służby zdrowia, wskaźnikach wydajności oraz badaniach wśród samych pacjentów.
– Wyróżnienia potwierdzają kompetencje i troskliwą opiekę zespołów specjalistów, zapewniających pacjentom najwyższą jakość opieki w tym regionie – podkreślił Trevor Wright, Dyrektor szpitali na terenie miasta (LLUH). LLUH świadczy specjalistyczną opiekę na ogromnym obszarze obejmującym cztery hrabstwa, co stanowi około jedną czwartą stanu Kalifornia. Opieka kardiologiczna LLUH jest najnowocześniejsza w regionie, wraz z zaawansowanym ośrodkiem opieki i multidyscyplinarnymi zespołami ekspertów. Opieka neurologiczna obejmuje centrum epilepsji, centrum pamięci, centrum udaru i zaawansowaną opiekę nad chorobami nerwowo-mięśniowymi. Opieka ortopedyczna LLUH obejmuje medycynę sportową oraz opiekę nad kręgosłupem.
Oddział neonatologiczny (NICU) w LLUCH, posiadający 84 łóżka, leczy noworodki wymagające najbardziej skomplikowanej opieki, w tym małe dzieci urodzone z wagą poniżej 1 kg.
Od kilku lat Adwentyści Dnia Siódmego w Hiszpanii używają wystawy zwanej ExpoBiblia, aby podkreślić historyczną rolę Biblii. Wydarzenie jest także okazją do zwrócenia uwagi ludzi na Słowo Boże.
4 SIERPNIA 2024 (NR 978) [adventisttoday.org | Opr. Daniel Kluska]
Liderzy adwentystyczni w Hiszpanii twierdzą, że jest to doskonała metoda dotarcia do społeczeństwa, w którym większość ludzi uważa się za religijnych, ale niewielu regularnie czyta Biblię.
Reklamowana jako darmowa „dydaktyczna i dynamiczna wystawa o najczęściej czytanej książce,” ExpoBiblia odwiedziła dziesiątki miast i miasteczek w całej Hiszpanii. W centrum miasta ustawiany jest namiot, w którym prezentowane są stare wydania Biblii a także modele Arki Noego lub Świątyni Salomona.
– ExpoBiblia pomaga ludziom w przystępny sposób poznać pochodzenie, kulturę i historię Biblii – stwierdzili niedawno liderzy adwentystyczni w Hiszpanii. – Ma również na celu pouczenie ludzi o tym, jak Biblia wpłynęła na muzykę, architekturę i sztukę – dodają.
ExpoBiblia ma na celu pokazanie, jak Słowo Boże przekraczało granice polityczne, kulturowe i religijne. Wystawa pomaga przekazywać wartości biblijne, które obejmują równość, solidarność, sprawiedliwość, szacunek, tolerancję, przebaczenie i miłość.
– ExpoBiblia okazała się także bardzo wartościowym narzędziem, które pomaga uświadomić tysiącom Hiszpanów znaczenie Słowa Bożego dla społeczeństwa – powiedział Gabriel Diaz, dyrektor ds. ewangelizacji Kościoła Adwentystów w Hiszpanii. – Ostatnia wystawa przyciągnęła około 1000 osób do głównego namiotu ,gdzie uczestnicy mogli zapoznać się z historiami biblijnymi, zastanowić się nad znaczeniem Biblii i zadawać pytania wolontariuszom z Kościoła Adwentystów. Naszym planem jest kontynuowanie organizacji takich wystaw, aby coraz więcej Hiszpanów mogło poznać Biblię i zdecydować się na jej studiowanie – dodaje.
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego jest zaangażowany w protestanckie duszpasterstwo podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu w 2024 roku.
1 SIERPNIA 2024 (NR 977) [eud.adventist.org | Opr. Daniel Kluska]
W ramach współpracy z organizacją „Christian Chaplaincy for the Olympics” (CCO), adwentyści będą w trakcie igrzysk pełnić rolę kapelanów. Celem jest zapewnienie każdemu uczestnikowi oraz odwiedzającym pomoc w duchowych potrzebach. Udział będzie także okazją do promowania wartości chrześcijańskich.
– Jesteśmy zaszczyceni, że możemy współpracować z CCO promując wartości, które są dla nas ważne. Szczególnie w kontekście wydarzenia jakim są Igrzyska Olimpijskie nasza radość jest wielka – powiedział jeden z przedstawicieli Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. – Naszym celem jest nie tylko zapewnienie duchowego wsparcia, ale także świadectwo naszej wiary poprzez działalność, która ma na celu służbę i okazanie miłości wobec innych – dodaje.
Duszpasterze adwentystyczni będą dostępni w specjalnie wyznaczonych miejscach, takich jak strefy kibica oraz obszary dla wolontariuszy. Pomoc będzie uwzględniała modlitwę, rozmowę oraz inne formy wsparcia.
Igrzyska Olimpijskie 2024 będą nie tylko świętem sportu, ale również okazją do pokazania, jak wartości chrześcijańskie mogą być częścią międzynarodowych wydarzeń.
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego na Filipinach zorganizował tygodniową serię ewangelizacyjną w dniach 7-13 lipca, pod hasłem „Żywa Nadzieja: Odkrywanie Bożego Planu dla Twojego życia”.
28 LIPCA 2024 (NR 976) [adventistreview.org | Opr. Daniel Kluska]
W działania misyjne zaangażowano adwentystycznych nauczycieli z różnych obszarów kraju. Kulminacją serii wydarzeń, która miała miejsce 13 lipca, był chrzest 113 osób. Wydarzenie było dla uczestników dowodem na działanie Ducha Świętego i Bożą troskę o każdego człowieka. Wszystko dzięki temu, że nauczyciele zdecydowali się wyjść ze swojej codziennej strefy komfortu i podzielić Dobrą Nowiną.
Równocześnie prowadzona akcja ewangelizacyjna, obejmowała dwa obszary w prowincji Capiz na centralnych Filipinach. Nauczyciele i liderzy kościoła prowadzili wykłady zdrowotne a w niektóre działania zaangażowane były również dzieci, wygłaszając krótkie kazania.
Dyrektor edukacji w Diecezji Zachodniej Kościoła Adwentystów na Filipinach, Rose Mae Arizala, która była jedną z organizatorek projektu, szczegółowo zaplanowała kolejne etapy projektu. Nauczyciele odwiedzili zarówno odległe, jak i gęsto zaludnione obszary. Mimo logistycznych wyzwań, takich jak odległość od głównych dróg i bariery naturalne, misjonarze zorganizowali i prowadzili wieczorne wykłady, które łącznie przyciągnęły około 1 100 uczestników w trakcie całej kampanii.
Adwentystyczne Stowarzyszenie Kobiet co roku przyznaje nagrodę „Junii”, wyróżniającą kobiety za wkład w rozwój przywództwa, duszpasterstwa, administracji i edukacji w kościele adwentystycznym.
25 LIPCA 2024 (NR 975) [adventisttoday.org | Opr. Daniel Kluska]
Nagroda ta nosi imię apostołki Junii, wspomnianej przez Apostoła Pawła w Liście do Rzymian 16, 7. Celem wyróżnienia jest uhonorowanie kobiet, które, podobnie jak przywódczynie wczesnego kościoła, odgrywają często kluczową rolę w życiu wspólnoty kościelnej.
Stowarzyszenie wybiera jedną z kobiet w każdym z 13 światowych Wydziałów Kościoła Adwentystów. Laureatką wyróżnienia w Wydziale Transeuropejskim była Joanna Krupa-Roszak.
W opublikowanym na stronach serwisu AdventistToday.org artykule czytamy:
– Joanna Krupa-Roszak jest czynnie zaangażowana w działalność ewangelizacyjną. Przesiedlenia kobiet i dzieci spowodowane wojną na Ukrainie i jej zaangażowanie w odpowiedź na ten kryzys, przyniosło wiele nowych członków do kościoła. Lata 2023–24 były dla Joanny wyzwaniem w zakresie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, ponieważ opiekowała się ciężko chorym dzieckiem – czytamy w artykule.
– Joanna wspiera zaangażowanie kobiet w życie kościoła i pragnie pomóc im uwierzyć w siebie. Razem ze swoją lokalną wspólnotą tworzy inkluzyjny kościół, w którym jest miejsce dla rodzin z małymi dziećmi, a także dla osób z specjalnymi potrzebami i niepełnosprawnościami – czytamy dalej.
Miałem okazję zapytać Asię o jej wrażenia związane z takim wyróżnieniem.
[Daniel Kuska]: Jak dowiedziałaś się o przyznaniu nagrody? Jakie emocje Ci towarzyszyły?
[Joanna Krupa-Roszak]:Byłam zaskoczona, gdy napisała do mnie Nerida ( Nerida Bates – przewodnicząca The Association of Adventist Women: AAW). Gdy wyjaśniła mi powód, dla którego się ze mną kontaktuje zaskoczenie przerodziło się w przerażenie! Nie byłam pewna, czy jestem dobrą kandydatką, aby otrzymać nominację do Junia Awards. Nerida wyjaśniła mi jednak powód, dla którego uznano, że powinnam to być ja. Ta nagroda jest wyróżnieniem dla kobiecych sylwetek w kościele, które w pewien sposób przecierają szlaki dla duchowego przywództwa kobiet poprzez swoje zaangażowanie. Poleciła mnie pewna osoba z Australii i po weryfikacji uznano, że rzeczywiście jestem w pewnym sensie pionierką w Polsce i mogę być wyróżniona na tle naszego Wydziału (TED-u). To dla mnie wielki przywilej i zaszczyt.
[DK]: Dlaczego zdecydowałaś się na studia pastorskie i poświęcenie się roli pastorki?
[JKR]: Od zawsze towarzyszyło mi przeświadczenie, że chcę robić w życiu coś, co ma głębszy sens. Z natury jestem społecznikiem i lubię ludzi. Gdy Bóg stanął na mojej drodze, zapragnęłam iść za Nim na 100% i wejść na drogę pastorską. Postanowiłam iść na studia WSTH w Podkowie Leśnej. Tak zaczęła się ta przygoda i praca w Kościele. Mimo, że życie bywa skomplikowane, jestem wciąż na tej drodze i chcę się tu rozwijać.
[DK]:Jakie działania szczególnie chciałabyś zrealizować?
[JKR]:Chciałabym przybliżać Boga ludziom zniechęconym do religii, ale też działać profilaktycznie w tym obszarze wśród młodych w Kościele. Chcę wspierać ludzi w rozwoju, myślę zwłaszcza o kobietach, ale też młodych rodzicach, którzy ze względu na swój trud kształtowania nowego pokolenia powinni być w sercu Kościoła. Interesuję się osobami nieneurotypowymi i chciałabym w przyszłości opracować jakiś niskosensoryczny projekt, aby ułatwić im korzystanie z nabożeństw. Zawodowo, chciałabym podejmować kolejne etapy kształcenia i zostać kiedyś biblistą.
[DK]: Jakie są Twoje marzenia odnośnie Kościoła w Polsce?
[JKR]: Marzę, żeby nasz Kościół w Polsce i na świecie nie bał się dobrych zmian, był zawsze Chrystocentryczny i odporny na radykalizację. Chcę, aby poselstwo Ewangelii, które głosimy przyciągało ludzi wykształconych i młodych, a także żeby było dla nich tutaj miejsce do życia i rozwoju. Żebyśmy byli bezpieczną przestrzenią do otwartej dyskusji na tematy społeczne, obyczajowe i doktrynalne. Żebyśmy wystrzegali się plotkowania i osądzania, potrafili utrzymywać relację przyjaźni z osobami spoza naszej społeczności oraz wykluczonymi i tymi, którzy zdecydowali się odejść. Aby każdy z nas będąc dzieckiem Bożym, nadal pozostał człowiekiem.
Pełną listę laureatek publikujemy poniżej:
Mary Mburu (Wydział Afryki Centralno-Wschodniej) – Kapelanka w Kenyatta University w Nairobi, organizująca misje i tygodnie spotkania modlitewne dla studentów.
Elena Butova (Wydział Euro-Azjatycki – Była ateistka z ZSRR, która stała się liderką kościoła w Australii, odpowiadając za założenie trzech nowych zborów (parafii) i chrzcząc setki osób.
Margaret Ramsarran (Wydział Interamerykański) – W wieku 94 lat nadal aktywnie służy jako pastorka i pracowniczka administracji Kościoła w Gujanie.
Abigaela Trofin (Wydział Intereuropejski) – Prawniczka z Rumunii, odpowiadająca za 12 zborów na terenie Włoch.
Pastorki z Mongolii (Wydział Północno-Azjatycko-Pacyficzny) – Zwiększają liczbę kobiet przywódców koścoła w Mongolii.
Maria Ejurango, Elina Camarena, Shiphrah Fepulea’i, Therezinha Barbalho i Linda Biswas (Wydział Północnoamerykański) – Pionierki w swoich wspólnotach imigranckich w USA.
Fedra Pérez (Wydział Południowoamerykański) – Integruje umiejętności rozwiązywania konfliktów w swojej pracy duszpasterskiej w Argentynie.
Joyce Kandawok Bale (Wydział Południowo-Pacyficzny) – Aktywna w ewangelizacji i szkoleniu młodzieży w Papui-Nowej Gwinei.
Pastor Tshepiso Anathi Mbele (Wydział Południowoafrykański i Oceanu Indyjskiego) – Liderka młodzieżowa i misjonarka w Południowej Afryce.
Sharon Roja Vakkanthula (Wydział Południowoazjatycki) – Promuje edukację i wsparcie duszpasterskie dla kobiet w Indiach.
Jadaza Hintay (Wydział Południowoazjatycko-Pacyficzny) – Łączy edukację zdrowotną z ewangelizacją na Filipinach.
Joanna Krupa-Roszak (Wydział Transeuropejski) – Wspiera inkluzyjne środowisko kościelne w Polsce.
Samuelle Ngo Ikouba (Wydział Zachodnioafrykański) – Kapelan w Babcock University, wpływający na duchowe życie studentów.
Nagroda ”Junii” ma na celu inspirowanie i wzmacnianie roli kobiet jako liderek Kościoła, pokazując ich znaczący wkład w życie i rozwój całej wspólnoty adwentystycznej.
Świętowanie Dnia Niepodległości Stanów Zjednoczonych dla adwentystycznych liderów w Europie, tym razem miało miejsce w wyjątkowym miejscu.
24 LIPCA 2024 (NR 974) [adventist.news | Opr. Daniel Kluska]
Uniwersytet Adwentystyczny w Collonges (Campus Adventiste du Salève) we Francji zorganizował uroczystość w stylu iście amerykańskim. Sala została przystrojona w gwiazdy i pasy nawiązujące do amerykańskiej flagi, a do jedzenia serwowane były hot dogi i wegetariańskie burgery.
Uroczystości przewodniczył G. Alexander Bryant, przewodniczący Północnoamerykańskiego Wydziału Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. W specjalnie zorganizowanym nabożeństwie uczestniczyli liderzy działów edukacji z różnych regionów, wymieniając się doświadczeniami i pomysłami na prowadzenie misji poprzez naukę.
Bryant podkreślił, że choć miejsce świętowania może wydawać się nietypowe, to duch współpracy, wymiany wiedzy i służby zainspiruje wszystkich zebranych do dalszej służby. Kościół Adwentystów kładzie duży nacisk na edukację, traktując ją jako fundament swojego globalnego ruchu misyjnego.
W czasie uroczystości omówiono również nowe inicjatywy edukacyjne i misyjne, które mają na celu lepsze przygotowanie członków kościoła do dzielenia się ewangelią. Jednym z kluczowych punktów programu była prezentacja narzędzi i materiałów opracowanych przez Generalną Konferencję Kościoła Adwentystów, które mają w przyszłości pomóc w skuteczniejszym przekazywaniu poselstwa o nadziei z Księgi Objawienia.
Przykłady takich zasobów to nowa kompilacja cytatów Ellen G. White oraz materiały do studiowania Biblii dla dzieci i dorosłych, mające na celu lepsze zrozumienie proroczych ksiąg biblijnych i ich znaczenia dla współczesnych, duchowych wyzwań.
