Z JEROZOLIMY DO BABILONU
„A Bóg dał tym czterem młodzieńcom znajomość i rozumienie wszelkiego pisma i mądrości; Daniel zaś znał się na wszelkiego rodzaju widzeniach i snach” (Dn 1,17).
Autorzy ksiąg biblijnych nie wzbraniali się przed ukazywaniem słabości upadłej natury ludzkiej. Od 3. rozdziału Księgi Rodzaju ludzka grzeszność i jej smutne skutki są przedstawiane wyraźnie i otwarcie. Jednocześnie widzimy tez przypadki tych, którzy wykazywali się wielka wiernością wobec Boga, nawet w obliczu silnych wpływów skłaniających ich do niewierności. Jedne z najbardziej przejmujących przykładów takiej wierności zostały ukazane właśnie w Księdze Daniela.
Jednak gdy studiujemy Księgę Daniela, powinniśmy pamiętać, ze prawdziwym bohaterem tej księgi jest Bóg. Tak przywykliśmy już do opowiadań podkreślających
wierność Daniela i jego towarzyszy, iż zapominamy wywyższać wierność Tego, który kierował tymi młodymi ludmi i podtrzymywał ich w duchowym starciu z potęgą i pokusami Babilonii. Być wiernym we własnym kraju i znanym sobie środowisko, to już jest wielkie wyzwanie, a co dopiero, gdy znajdujemy się pod presja obcego kraju, obcej kultury i obcej religii. Jednak ludzie są w stanie sprostać wyzwaniom, jeśli — podobnie jak to było w przypadku apostoła Pawła — wiedza, komu zawierzyli (zob. 2 Tm 1,12) i komu ufają.
– pobierz lekcję w PDF do osobistego studiowania