OD WYZNANIA GRZECHÓW DO POCIESZENIA
„O Panie, usłysz, o Panie, odpuść! O Panie, dostrzeż i uczyń! Nie zwlekaj przez wzgląd na siebie, mój Boże, bo twoim imieniem nazwane jest to miasto i twój lud!” (Dn 9,19).
9. rozdział Księgi Daniela zawiera jedna z najwspanialszych modlitw zapisanych w Biblii. W ważnych chwilach swojego życia Daniel uciekał się w modlitwie do Boga, by sprostać czekającym go wyzwaniom. Gdy Daniel i jego przyjaciele mieli być zabici z powodu tajemniczego snu pogańskiego króla, prorok przyszedł do Boga w modlitwie (zob. 2. rozdział Księgi Daniela).
Gdy królewskie zarządzenie zakazało zwracania się do Boga, Daniel nadal modlił się do Pana zwrócony twarzą ku Jerozolimie (zob. 6. rozdział Księgi Daniela). Gdy rozważamy modlitwę zapisaną w 9. rozdziale Księgi Daniela, pamiętajmy o tym, ze wizja 2300 wieczorów i poranków w 8. rozdziale Księgi Daniela wywarła ogromny wpływ na proroka. Choć ogólny zarys tego proroctwa postał wyjaśniony, Daniel nie mógł pojąć przedziału czasowego wyrażonego w dialogu miedzy dwiema niebiańskimi istotami:
— „Az do dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków. Wtedy świątynia zostanie oczyszczona” (Dn 8,14 UBG).
Dopiero w 9. rozdziale Księgi Daniela więcej światła w tej kwestii zostało udzielone prorokowi i to właśnie w odpowiedzi na jego gorliwa modlitwę.
– pobierz lekcję w PDF do osobistego studiowania