SAMOTNI
„Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego” (Rdz 2,18).
Przeczytaj: Koh 4,9-12; Flp 4,11-13; 1 Kor 7,25-34; Mt 19,8; Rdz 37,34; Iz 54,5.
Przed laty w środkach masowego przekazu nagłośniono zdumiewającą i bolesną historię. Otóż w swoim mieszkaniu została znaleziona martwa młoda kobieta. Choć jej śmierć była tragiczna sama w sobie, to jednak historia ta jest jeszcze bardziej przerażająca, ponieważ kobieta ta została znaleziona ponad dziesięć lat po swojej śmierci. Dziesięć lat! Ludzie słusznie zadawali sobie pytanie:
— Jak to możliwe, by w wielkim mieście pełnym ludzi, przy takich środkach łączności, kobieta, która nie żyła przecież na ulicy, umarła, a nikt tego nie zauważył przez tak długi czas?Choć historia ta jest być może skrajnym przykładem, to jednak świadczy dobitnie o tym, że wielu ludzi cierpi wskutek samotności.
W 2016 roku w nowojorskiej gazecie The New York Times ukazał się artykuł zatytułowany Researchers Confront an Epidemic of Loneliness (Uczeni przeciwstawiają się epidemii samotności). Problem samotności jest zatem bardzo realny.Ludzie nie zostali stworzeni do samotności. Już w Edenie Adam potrzebował wspólnoty z istotą podobną do niego. Oczywiście odkąd grzech pojawił się na świecie, wszystko bardzo się skomplikowało.W tym tygodniu przyjrzymy się kwestii wspólnoty i samotności doświadczanych przez nas na różnych etapach życia. Jeśli nie doświadczyłeś tej drugiej, uważaj się za szczęściarza!
Zapoznaj się z materiałem wideo do tego tematu, który znajdziesz na tej stronie:
Materiał został opracowany na podstawi kwartalnika Lekcje biblijne 02/2019
Teksty (o ile nie zaznaczono) zostały zaczerpnięte z przekładu Biblii Warszawskiej