Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 7 [19.05]

24. ORAZ 25. ROZDZIAŁ EWANGELII MATEUSZA

„Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych” (Mt 24,24).

Przeczytaj: Mt 24,1-25; Ap 13,11-17; Mt 7,24-27; Łk 21,20; Mt 25,1-30.

W 24. i 25. rozdziale Ewangelii Mateusza Jezus objawia ważne prawdy dotyczące czasów końca i gotowości na nie. W pewnym sensie rozdziały te są nauczaniem Chrystusa o wydarzeniach czasów końca. Jednocześnie, patrząc w niedaleką przyszłość, Jezus widział zbliżające się zburzenie Jerozolimy — tragedię o katastrofalnych skutkach dla Jego ludu w tym mieście. Jednak w swoich słowach wypowiedzianych wówczas do uczniów Jezus uwzględnił także swoich wyznawców w przyszłych pokoleniach, w tym zwłaszcza w ostatnim pokoleniu, które żywo doczeka Jego powtórnego przyjścia. Jezus nie odmalował tu pięknego obrazu. Wojny, wieści o wojnach, głód, fałszywi mesjasze i prześladowania — taki będzie stan świata i los Jego Kościoła. To zdumiewające, że gdy patrzymy w przeszłość, dostrzegamy, jak trafne były przepowiednie Jezusa. Tak więc możemy Mu ufać, że spełnią się także te, które jeszcze się nie wypełniły. Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 7 [19.05]”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 6 [12.05]

„ZMIANA” PRAWA BOŻEGO

„I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół czasu” (Dn 7,25).

Przeczytaj: Rz 8,1; 7,15-25; 7,1-14; J 20,19-23; Dz 20,6-7; Dn 7,23-25; Ap 13,1-17

Kwestia prawa Bożego jest bardzo ważna dla naszego zrozumienia wydarzeń czasów końca. Chodzi tu zwłaszcza o czwarte przykazanie biblijnego dekalogu dotyczące siódmego dnia tygodnia, soboty. Choć wiemy, że zbawienie jest wyłącznie z łaski przez wiarę, a zachowywanie prawa, w tym przykazania sobotniego, nie daje nam zbawienia, to jednak rozumiemy także, iż w czasach końca posłuszeństwo prawu Bożemu, w tym przykazaniu sobotniemu, będzie zewnętrznym znakiem wskazującym, komu naprawdę jesteśmy wierni. Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 6 [12.05]”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 5 [05.05]

CHRYSTUS W NIEBIAŃSKIEJ ŚWIĄTYNI

„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię , aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią” (Flp 2,9-10).

Przeczytaj: Rz 8,3; J 1,29; Ap 5,12; Hbr 7,1-28; 9,11-15; Kpł 16,13; Hbr 9,20-23

O Jezusie w niebiańskiej świątyni czytamy w Biblii następujące słowa: „Gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki” (Hbr 6,20). Pismo Święte, w szczególności Nowy Testament, wyraźnie mówi o roli Chrystusa jako Najwyższego Kapłana w niebiańskiej świątyni — roli, którą podjął po tym, jak dokonał swego dzieła jako nasza ofiara tu na ziemi (zob. Hbr 10,12). Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 5 [05.05]”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 4 [28.04]

ZBAWIENIE I CZAS KOŃCA

„Na tym polega miłość , że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze” (1 J 4,10).

Przeczytaj: 14,9; So 3,17; J 1,1-3; Rz 8,38-39; Ps 91,15-16; Ap 14,6-7; Ef 1,4-5

Jedna z najbardziej fascynujących i najważniejszych różnic między chrześcijaństwem a religiami niechrześcijańskimi polega na tym, że gdy religie te podkreślają to, czego nauczali ich założyciele, to jednocześnie nie mają one dużo do powiedzenia w kwestii tego, co owi założyciele zrobili dla ludzi. Jest tak dlatego, że nic z tego, co założyciele tych religii mogli zrobić dla swoich zwolenników, nie mogło ich zbawić. Jedyne, co mogli zrobić, to uczyć ludzi, jak mają zbawić się sami.

W przeciwieństwie do tego chrześcijanie nie tylko głoszą to, czego Jezus nauczał, ale także opowiadają o tym, co On uczynił, bo to, co On uczynił, jest dla nas jedynym środkiem, dzięki któremu możemy być zbawieni. Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 4 [28.04]”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 3 [21.04]

JEZUS I APOKALIPSA JANA

„Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie” (Ap 3,21).

Przeczytaj: 1 Kor 10,1-11; Ap 12,1-17; 19,11-15;Ef 1,20; Ap 11,19; 1,10-18

Nawet pobieżna lektura Nowego Testamentu pozwala dostrzec tę ważną prawdę, iż Nowy Testament bezpośrednio łączy się ze Starym Testamentem. Raz po raz ewangelie i listy apostolskie odwołują się do wydarzeń starotestamentowych lub bezpośrednio i pośrednio cytują Stary Testament. Zwracając uwagę na siebie i swoją misję, jakże często Jezus mówił, że Pismo Święte musi się wypełnić (zob. Mt 26,54.56; Mk 14,49; J 13,18; 17,12).

To samo można powiedzieć o Apokalipsie Jana. Nie sposób zrozumieć Apokalipsy Jana w oderwaniu od Starego Testamentu, a zwłaszcza Księgi Daniela. Dlatego też  często studiujemy obie te księgi jednocześnie.

Niezwykle istotnym aspektem  starotestamentowych wzmianek występujących w Apokalipsie Jana jest to, że wraz z pozostałą treścią tej nowotestamentowej księgi wydają one świadectwo o Jezusie. Apokalipsa Jana to objawienie Jezusa — objawienie tego, kim On jest, co uczynił dla swego ludu i co uczyni dla nas w czasie końca.  Z tego powodu wszelkie wnikliwe spojrzenia na wydarzenia czasów końca muszą być kierowane wprost na Jezusa, dokładnie tak jak czyni to Apokalipsa  Jana. Przyjrzyjmy się więc Jezusowi w Apokalipsie Jana.

Zapoznaj się z materiałem wideo do tego tematu:

Materiał został opracowany na podstawi kwartalnika Lekcje biblijne 02/2018
Teksty (o ile nie zaznaczono) zostały zaczerpnięte z przekładu Biblii Warszawskiej

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 2 [14.04]]

KSIĘGA DANIELA I CZAS KOŃCA

„Potem odezwał się król i rzekł do Daniela: Zaprawdę wasz Bóg jest Bogiem bogów i Panem królów. On objawia tajemnice; gdyż ty mogłeś odsłonić tę tajemnicę ” (Dn 2,47).

Przeczytaj: Łk 16,10; Dn 1,1-3,6; Ap 13,11-15; Dn 3,13-18; J 3,7; Dn 4,1-34; 6,1-29.

Pan miał wielkie plany dla starożytnego Izraela: — „A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym” (Wj 19,6). Ten święty naród (królewskie kapłaństwo) miał świadczyć w świecie o Panu, głosząc, że Jahwe jest jedynym Bogiem (zob. Iz 43,10.12). Niestety, naród izraelski nie dorósł do świętego powołania, jakie otrzymał od Boga. W końcu resztka Izraelitów została uprowadzona do niewoli babilońskiej.

Ciekawe jest to, że Bóg nadal posługiwał się pojedynczymi Judejczykami jako swoimi świadkami, choć doświadczyli oni tragedii i znaleźli się w niewoli. Mówiąc innymi słowy, w pewnym stopniu Bóg dokonał przez Daniela i jego trzech towarzyszy tego, czego nie mógł dokonać przez cały lud Izraela i Judy. W tym sensie ci poszczególni ludzie byli przykładem tego, czym mógłby i powinien się stać cały naród izraelski. Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 2 [14.04]]”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 1

WSZECHŚWIATOWY BÓJ

„I zawrzał smok gniewem na niewiastę , i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie” (Ap 12,17).

Przeczytaj: Ez 28,1-2.11-17; Rdz 3,1-7; Ap 12,1-17; Rz 8,31-39; Ap 14,12.

Wszechświatowy bój między dobrem a złem, nazywany też wielkim bojem, jest biblijnym światopoglądem. Ów kosmiczny konflikt stanowi podłoże, na którym rozgrywa się dramat naszego świata, a nawet całego wszechświata. Grzech, cierpienie, śmierć, powstanie i upadek państw, głoszenie ewangelii, wydarzenia czasów końca — wszystko to występuje w kontekście tego wszechświatowego boju.

Przyjrzyjmy się kilku ważnym miejscom, w jakich toczył się wielki bój rozpoczęty w tajemniczy sposób w sercu doskonałej istoty, Lucyfera, który przeniósł swój bunt na ziemię, doprowadzając do upadku inne doskonałe istoty – Adama i Ewę. Na tych dwóch przełomowych wydarzeniach – upadku Lucyfera, a następnie upadku naszych prarodziców — opiera się cały wielki bój toczący się od tamtej pory. Każdy z nas uczestniczy w tym wszechświatowym dramacie. Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Przygotowanie na czas końca odc. 1”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 14

REZULTATY SZAFARSTWA

„Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia” (1 P 2,12)

Przeczytaj: 2 Tm 3,1-9; Ez 14,14; Flp 4,4-13; Prz 3,5; 1 P 2,11-12; Mt 7,23; 25,21.

Jako szafarze powinniśmy żyć jak świadkowie Boga, któremu służymy, co oznacza, że powinniśmy wywierać istotny i dobry wpływ na ludzi wokół nas. Zatem nasze życie nie powinno być prowadzone w izolacji od otaczającego nas świata. Mamy przywilej ukazywać lepszy sposób życia tym ludziom, którzy nie wiedzą tego, co zostało nam objawione.

Szafarstwo to zarządzanie środkami w powiązaniu z Bożym powołaniem do pobożnego życia. Bóg daje nam umiejętność życia w sposób inny od tego, jak żyje większość ludzi (zob. 2 Kor 6,17). Dlatego też kieruje do nas te słowa:  – „Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej, lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem” (1 P 3,15-16). Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 14”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 13

NAWYKI SZAFARZA

 „Jak zachowa młodzieniec w czystości życie swoje? Gdy przestrzegać będzie słów twoich. Z całego serca szukam ciebie, nie daj mi zboczyć od przykazań twoich! W sercu moim przechowuję słowo twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie” (Ps 119,9-11)

Przeczytaj: Ef 5,15-17; Kol 3,23; Łk 12,35-48; Jk 4,14; Dz 3,21; 1 Kor 9,24-27

Nasze nawyki świadczą o celu i kierunku naszego życia. Ci, którzy rozwijają dobre przyzwyczajenia, są najwierniejszymi szafarzami. Daniel miał nawyk codziennej modlitwy (zob. Dn 6,11). Paweł miał zwyczaj uczęszczania do synagogi (zob. Dz 17,1-2). Napisał też: „Nie błądźcie: Złe rozmowy psują dobre obyczaje” (1 Kor 15,33). Mamy rozwijać dobre nawyki, a odrzucać te niewłaściwe.

„W życiu doczesnym i wiecznym będziemy takimi, jakimi czynią nas nasze nawyki. Życie tych, którzy rozwijają dobre nawyki i są wierni we wszystkich obowiązkach, będzie jak światło rzucające jasne promienie na drogę innych”(Ellen G. White, Testimonies for the Church, Omaha 1948, t. IV, s. 452.). Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 13”

Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 11

DŁUGI I CODZIENNE PODEJMOWANIE DECYZJI

„Oddawajcie każdemu to, co mu się należy; komu podatek, podatek; komu cło, cło; komu bojaźń, bojaźń; komu cześć, cześć. Nikomu nic winni nie bądźcie prócz miłości wzajemnej; kto bowiem miłuje bliźniego, zakon wypełnił” (Rz 13,7-8).

Przeczytaj:  Ps 37,21; Mt 4,3-10; 6,33; Pwt 28,12; Prz 13,11; 21,5; 2 Kor 4,18

Czasami możesz mieć szczęście i znaleźć kogoś, kto pożyczy ci trochę pieniędzy. Być może ta osoba uczyni to z czystych pobudek serca, bo chce ci pomóc wyjść z finansowych kłopotów. Ale w większości ludzie nie pożyczają pieniędzy z dobroci serca. Pożyczają pieniądze dla zysku, aby odebrać je z odsetkami.

Powinniśmy czynić wszystko, co możemy, by uniknąć zaciągania długów. Oczywiście w pewnych okolicznościach, takich jak zakup domu czy samochodu, budowa kościoła czy zdobycie wykształcenia, musimy zaciągnąć kredyt. Ale należy to czynić mądrze i spłacić dług najszybciej jak to możliwe.
Ale musimy być ostrożni. Wydawanie pieniędzy, których nie mamy, prowadzi chrześcijan do „uczynienia chciwości i umiłowania ziemskich dóbr nadrzędną cechą ich charakteru. Póki te cechy panują, zbawienie i łaska są odsuwane na dalszy plan”(Ellen G. White, Early Writings, Waszyngton 1945, s. 267.) Czytaj dalej „Z DOBRYM SŁOWEM W NOWY TYDZIEŃ – Szafarstwo odc. 11”